Organisatie en Governance
Wat houdt dit in? Een belangrijk punt is de verschillende posities van de GHOR binnen Nederlandse veiligheidsregio’s; soms valt het onder de veiligheidsregio, soms onder de GGD. De GHOR is altijd verbonden aan een veiligheidsregio, maar kan anders gepositioneerd zijn. Om beter kennis te kunnen delen over wetenschappelijk onderzoek, best practices en pilots (die nu per regio op eigen initiatief worden uitgevoerd), is het essentieel om de positie en kaders per veiligheidsregio in kaart te brengen. Denk aan de afstand en het aantal ziekenhuizen, spoedeisende hulp, calamiteitenhospitaal, positie van de Directeur Publieke Gezondheid (DPG), grensregio’s (vanwege bijstand en samenwerking met het buitenland), toegankelijkheid en specifieke risico’s (zoals grote chemische fabrieken, havens, etc.). Deze informatie kan dan gebruikt worden om te zien welke best practices en pilots ook in andere regio’s kunnen werken.
Samenwerking en duidelijkheid: Een ander aspect is de diverse groep partners binnen het GHOR-landschap, zoals NIPV, GGDGHOR en verschillende ministeries. Vooral de samenwerking met evenementenzorgorganisatoren (EZO) is belangrijk, omdat zij de aanbevelingen van de GHOR uitvoeren. Het huidige landschap vertoont echter versnippering en onduidelijkheid over ieders rol en verantwoordelijkheid, wat benadrukt dat deze zorgketen duidelijker in kaart moet worden gebracht. Deze onduidelijkheid en verschillen zien we ook in het profiel en de uitvoering van de rol en functie van evenementenadviseurs, wat per veiligheidsregio verschilt. Momenteel is er geen basisopleiding voor deze rol. Het aantal FTE verschilt per regio en is niet primair gebaseerd op het aantal evenementen in de veiligheidsregio.
Rol van de DPG: De DPG is het aanspreekpunt voor zowel het bestuur als voor de brandweer, politie, gemeente en justitie. De DPG geeft binnen het veiligheidsdomein integraal advies namens de geneeskundige keten (de zogenaamde ‘witte keten’). Soms wordt een advies van de GHOR niet overgenomen door de gemeente, en dan is de organisator niet verplicht dit uit te voeren. De redenen om van een advies af te wijken, zijn niet altijd duidelijk. De DPG heeft een prominente rol, maar het is niet altijd duidelijk welke middelen de DPG heeft als een gemeente het advies naast zich neerlegt.
Governance en crisismanagement: De COVID-19-pandemie heeft laten zien dat bestuurlijke vraagstukken de aanpak van een crisis kunnen belemmeren. Er is behoefte aan kennis en ervaring op het gebied van governance om besluitvorming en coördinatie tijdens evenementen en incidenten te optimaliseren.
Conclusie: Het thema organisatie en governance binnen evenementenzorg is belangrijk voor duidelijke advisering en het verbeteren van coördinatie en efficiëntie van hulpverlening tijdens evenementen. Dit vereist een analyse van de variabelen per veiligheidsregio, betere afstemming tussen partners en duidelijkheid over de rol en middelen van belangrijke actoren zoals de adviseur of DPG. Ook moet er aandacht zijn voor governance kwesties om een effectieve reactie op crises te garanderen.
Kennisvragen voor de komende jaren
Binnen dit thema is allereerst een inventarisatie van bestuurlijke knelpunten nodig met speciale aandacht voor datgene dat beïnvloedbaar is op het niveau van organisatie:
- Hoe kunnen we tot verheldering van rol en positie GHOR/veiligheidsregio komen? Bijvoorbeeld aan de hand van internationale protocollen / vergelijkingen (o.a. Red Cross WHO)
- Hoe verloopt de communicatie tussen vergunningverlener, organisator, zorgaanbieder en GHOR infrastructuur en wie is de eindverantwoordelijke voor de evenementenzorgorganisatie? (bv rond aanvoer/afvoer ambulances / medische post)
- Hoe kunnen we komen tot het spreken van dezelfde taal c.q. het maken van afspraken over terminologie en hoe vertaald zich dat in een passende communicatie/mediastrategie?